Η περίοδος αυτή είναι η κατεξοχήν των σεναρίων, των “μυστικοσυμβούλων”, των διεργασιών και των “κλειστών δείπνων”, ενόψει της επιλογής των υποψηφίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Ως εδώ όλα λογικά και παραδεκτά.
Υπάρχουν όμως και κάποια μη παραδεκτά, για να μην τα χαρακτηρίσω α-παράδεκτα, ειδικά όταν η αναφορά είναι για το χώρο της αριστεράς. Δηλαδή, το να υπάρχουν στελέχη που σπονσοράρουν συγκεκριμένους υποψηφίους, που μάλιστα ουδεμία σχέση έχουν με το χώρο, ούτε καμιά πρόθεση συνεισφοράς διακρίνει κάποιος, εκτός από την προσωπική πολιτική επιβίωση φερόμενων υποψηφίων και ανθυποψηφίων…
Για να μη λέμε μισόλογα: από πού κι ως πού στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν επαφή με συγκεκριμένο βουλευτικό γραφείο (του Γιάννη Μιχελογιαννάκη) παρουσιάζουν τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος φλερτάρει με τη ΝΔ, ως τον “ακλόνητο υποψήφιο δήμαρχο” Ηρακλείου που θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Προφανώς το να έχουν θέσεις ή επιθυμίες οι πολίτες, είναι θεμιτό. Όμως να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι του Γ. Μιχελογιαννάκη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιες δημόσιες θέσεις, κάνοντας την προσωπική επιθυμία “είδηση”, “παρουσιάζοντας” τον κ. Παρασύρη ως τον “υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ”, είναι τουλάχιστον μη παραδεκτό.
Καπετανάτα μπορεί να υπήρχαν στο ΠΑΣΟΚ (και στη ΝΔ), αλλά δεν μπορεί να τα μεταφέρουν κάποιοι στην αριστερά. Κι ελπίζω αυτά να γίνονται εν αγνοία του Μιχελογιαννάκη…
